Ivo Victoria – Gelukkig zijn we machteloos

Op de achtergrond van de roman Gelukkig zijn we machteloos wordt de sfeer verpest door een ruis die alleen vrouwen kunnen horen. De ruis werkt op de zenuwen, terwijl de sfeer in het Vlaamse provinciestadje waar Ivo Victoria’s roman zich afspeelt toch al zo gespannen is. Er gaan verhalen dat telkens pubermeisjes verdwijnen. Heeft de ruis met de verdwijningen te maken?

Het verhaal wordt door de media opgepikt en dan is het al snel een voldongen feit. ‘Dat moet je media niet leren: het aanwakkeren van vermoedens door ze staalhard te ontkennen’, verzucht ome Lex, de tragische held. De paniek sluipt erin.

Het is een hete zomerdag en twee families die met elkaar verbonden zijn door zaken uit het verleden waarover met algemene instemming gezwegen wordt, komen bij elkaar voor een tuinfeest. Stekeligheden worden uitgewisseld. De landerigheid is groot, de alcohol vloeit alle kanten op.

Marthe, de mater familias, heeft ook ome Lex uitgenodigd. Lex, die niet echt een oom is, zoals ook het pubermeisje Billie niet de biologische dochter is van het echtpaar Hilde en Dirk. Zij is een aangenomen kind.

Wanneer Billie het huis uitwandelt, volgt ome Lex haar. Zonder kwade bedoelingen, maar leg dat, in dit hypernerveuze tijdsgewricht, maar eens uit als het meisje iets overkomt. Met Billie in zijn armen keert Lex terug. Is ze dood of slechts bewusteloos, Victoria laat de vraag onbeantwoord. Zoals er veel onbenoemd en onderhuids blijft in deze roman.

Het is met de terugkeer dat de roman begint. Het tuinfeest en de wandeling zijn één grote flashback waarin Victoria de sfeer en de omstandigheden schept die duidelijk maken dat Lex het moeilijk zal krijgen. Hij vertegenwoordigt de rede, hij is degene die niet gelooft in het verband tussen de ruis en de verdwijningen. Veel angst is aangepraat of wordt doorgegeven, meent hij. ‘De wereld is neutraal, wij maken haar dramatisch.’

Ivo Victoria heeft met Gelukkig zijn we machteloos een spannende, actuele zedenschets geschreven over een wereld die door angst en vooroordelen wordt geregeerd. Hij doet dat in een schitterende, ingehouden, bijna onderkoelde stijl. De roman kruipt onder de huid. De wijze waarop Victoria de lezer met een knagend gevoel van ongerustheid achterlaat, is indrukwekkend.

Het volledige juryrapport

Winnaar 2025

Shortlist 2025

Longlist 2025

archief